وقتى كه حضرت نوح (ع ) سوار كشتى شد، همه دنيا را سير كرد، تا به سرزمين كربلا رسيد، همينكه به سرزمين كربلا رسيد، زمين كشتى او را گرفت ، بطورى كه حضرت نوح (ع ) ترسيد غرق شود، دستها را به دعا و نيايش برداشت ، وپروردگارش را خواند و عرضكرد: خدايا، من همه دنيا را گشتم ، مشكلى برايم پيدا نشد، ولى تا به اين سرزمين رسيدم ترس و وحشت عجيبى برايم ظاهر گشت ، و بدنم لرزيد و خوف شديدى تمام وجودم را گرفت ، كه تا بحال اينجورى نشده بودم ، خدايا علتش چيست ؟
حضرت جبرئيل (ع ) نازل شد و فرمود: اى نوح در اين سرزمين سبط خاتم پيغمبران و فرزند خاتم اوصياء كشته مى شود. و روضه كربلا را خواند.
حضرت نوح (ع ) منقلب گشته و اشكهايش سرازير شد و فرمود: اى جبرئيل قاتل او كيست كه اينطور ناجوان مردانه حسين (ع ) را بشهادت ميرساند؟!
حضرت جبرئيل (ع ) فرمود: او را كسى كه نفرين شده اهل هفت آسمان و هفت زمين است مى كشد.
حضرت نوح (ع ) (درحاليكه ناراحت وگريان بود) قاتلين او را لعنت كرد، و كشتى براه افتاد تا به كوه جودى (حرم شريف حضرت اميرالمؤ منين على (ع ) است ) رسيد و در آنجا ايستاد.
حضرت جبرئيل (ع ) نازل شد و فرمود: اى نوح در اين سرزمين سبط خاتم پيغمبران و فرزند خاتم اوصياء كشته مى شود. و روضه كربلا را خواند.
حضرت نوح (ع ) منقلب گشته و اشكهايش سرازير شد و فرمود: اى جبرئيل قاتل او كيست كه اينطور ناجوان مردانه حسين (ع ) را بشهادت ميرساند؟!
حضرت جبرئيل (ع ) فرمود: او را كسى كه نفرين شده اهل هفت آسمان و هفت زمين است مى كشد.
حضرت نوح (ع ) (درحاليكه ناراحت وگريان بود) قاتلين او را لعنت كرد، و كشتى براه افتاد تا به كوه جودى (حرم شريف حضرت اميرالمؤ منين على (ع ) است ) رسيد و در آنجا ايستاد.
زخم ترا شويم از اشك دوديده
بوسه بگيرم زرگهاى بريده
واى حسينم واى حسينم
شكوه برم بر خدا با دل خسته
يك بدن و اين همه نيزه شكسته
واى حسينم واى حسينم
بسكه مرا زد عدو از ره كينه
سوخت به حال دلم قلب سكينه
واى حسينم واى حسينم
قاتل تو مى برد محمل ما را
گوشه ويران دهد منزل ما را
واى حسينم واى حسنيم
خواست به لبهاى تو خنده نباشد
بعد تو زينب دگر زنده نباشد
واى حسينم واى حسينم
موسم دورى ما و تو رسيده
همسفرم شو به رگهاى بريده
واى حسينم واى حسينم
داغ تو ديشب چراغ دل ما بود
خيمه آتش زده منزل ما بود
واى حسينم واى حسينم
بوسه بگيرم زرگهاى بريده
واى حسينم واى حسينم
شكوه برم بر خدا با دل خسته
يك بدن و اين همه نيزه شكسته
واى حسينم واى حسينم
بسكه مرا زد عدو از ره كينه
سوخت به حال دلم قلب سكينه
واى حسينم واى حسينم
قاتل تو مى برد محمل ما را
گوشه ويران دهد منزل ما را
واى حسينم واى حسنيم
خواست به لبهاى تو خنده نباشد
بعد تو زينب دگر زنده نباشد
واى حسينم واى حسينم
موسم دورى ما و تو رسيده
همسفرم شو به رگهاى بريده
واى حسينم واى حسينم
داغ تو ديشب چراغ دل ما بود
خيمه آتش زده منزل ما بود
واى حسينم واى حسينم
مردي که کوه را از ميان برداشت کسي بود که شروع به برداشتن سنگ ريزه ها کرد
