عید سعید قربان را به همگی تبریک و تحنیت عرض می کنم.
عید قربان از پاک ترین عیدها است عید سر سپردگی و بندگی است. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان عید نزدیک شدن دلهایی است که به قرب الهی رسیده اند. عید قربان عید بر آمدن روزی نو و انسانی نو است.
"عيد قربان" از اعيادي است كه در ميان مسلمانان از احترام و ارج ويژهاي برخوردار بوده و يادآور بزرگترين امتحان الهي است كه حضرت ابراهيم (ع) آن را با موفقيت پشت سر گذاشت و به مقام امامت رسيد.
عيد قربان كه پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهي و شعور) و منا(سرزمين آرزوها، رسيدن به عشق) فرا ميرسد، عيد رهايي از تعلقات و رهايي از هرآنچه، غيرخدايي است.
در اين روز، حج گزار اسماعيل وجودش را، يعني هر آنچه بدان دلبستگي دنيوي پيدا كرده، قرباني ميكند تا سبكبال شود.
اي مسلمان حج گزار! واي كسي كه در شكوهمندترين آيين ديني از زخارف دنيا دور و به او نزديك شدي، ايام حج را نشانهاي از پاكيزگي، رهايي، آزادگي، آگاهي و معنويت بدان.
بدان كه زمين، سراسر حجي است كه تو در آني و بايد با سادگي، وقوف در جهان درون و بيرون و قرباني كردن همه آرزوهاي پوچ دنيوي، خود را براي سفر بزرگ آماده كني و انسان مسافر چند روزه كاروان زندگي است.
انتخاب كن، كدامين را انتخاب ميكني؟ خدا را يا خود را؟ سود را يا ارزش را؟ پيوند را يا رهايي را؟ لذت را يا مسئوليت را؟
آنچه تو را در راه ايمان ضعيف ميكند، آنچه تو را در "رفتن"، به "ماندن" ميخواند، آنچه تو را، در راه "مسئوليت" به ترديد ميافكند، آنچه تو را به خود بسته و نگاه داشته است، آنچه دلبستگياش نميگذارد تا "پيام" را بشنوي و حقيقت را اعتراف كني، آنچه ترا به توجيه و تاويلهاي مصلحت جويانه ميكشاند.
اي ابراهيم!،اي قهرمان پيروز پرشكوهترين نبرد تاريخ، مپندار كه در پايان يك قرن رسالت خدايي، به پايان رسيدهاي، ميان انسان و خدا فاصلهاي نيست اما راه انسان تا خدا، به فاصله ابديت و لايتناهي است.
اكنون ابراهيم است كه در پايان راه دراز رسالت، بر سر "دو راهي" قرار گرفته و سراپاي وجودش فرياد ميكشد: اسماعيل و حق فرمان ميدهد: ذبح! بايد انتخاب كند!
ابليس،هوشياري و منطق و مهارت بيشتري درفريب ابراهيم بايد بهكار بندد ، از نوع "ميوه ممنوعهاي" كه به خورد "آدم" داد.
ابليس در دلش "مهر فرزند" را برميافروزد و در عقلش "دليل منطقي" مي دهد كه "از انجام فرمان خودداري كن و اسماعيل را نگه دار!
و ابراهيم، هرگاه كه به پيام ميانديشد، جز به تسليم نميانديشد و ديگر اندكي ترديد ندارد، پيام، پيام خداوند است و ابراهيم، در برابر او، تسليم محض! و او در قله بلند شرف و سراپا فخر و فضيلت قرار گرفته است.
معنايي كه عارفان از عيد به ما آموختهاند، جان باختن و قرباني كردن جان خويش در پاي معشوق است و نماد ظاهري آن ايام حج و عيد قربان است.
كشته شدن درپاي محبوب و قرباني كردن خود مهمترين تعريفي است كه مولوي از عيد به ما ميدهد.
قرباني كردن اشاره به كشتن نفس امارهاست و مرد خداشناس باشمشير برنده عقل و ايمان، حيوان نفس را مقتول ميسازد و خانه دل را از لوث نفس پاك گردانيده و آن را در راه حق و پيشگاه محبوب قرباني ميكند.
بنابراين هدف اصلي در مساله قرباني، رسيدن به مقام عالي تقواست.
قرآن دراين زمينه ميفرمايد:اين قربانيان كه زائران خانه خدا به هنگام توقف در منا ذبح ميكنند، گوشت يا خون آنها به خدا نميرسد، بلكه هدف از قرباني كردن، شكوفا شدن روح ايثار و نشان دادن ميزان عشق و قرب به خدا و تقواست.
عيد قربان، جشن رهايي از اسارت نفس و شكوفايي ايمان و يقين بر همه ابراهيميان مبارك باد.
"سلام بر ابراهيم(ع)، سلام بر محمد(ص) و سلام بر همه بندگان صالح خداوند."
قربانی چیست؟
قربان عبارت از کارهای نیکی است که انسان بوسیله آن بخواهد خود را به رحمت خداوند نزدیک کند، بنابراین عمل نیکی که انسان انجام دهد تا بدان وسیله خویشتن را به رحمت حق تعالی نزدیک سازد آن کار را قربان گویند؛ مانند فرمایش رسول اكرم(ص) که فرمود: نماز موجب تقرب و نزدیکی هر پرهیزكار به رحمت پروردگار است.
بدیهی است که مراد از تقرب به خدای تعالی، قرابت زمانی و مكانی نیست چرا که بین خالق و مخلوق هیچگونه خویشاوندی وجود ندارد بلكه منظور آن است که از راه طاعت و انجام کارهای شایسته می تواند مشمول الطاف الهی قرار گرفته و به رحمت او نزدیک شود.
از جمله اعمالی که حجاج در روز دهم ذیحجه در سرزمین منی انجام می دهند کشتن شتر، گاو و یا گوسفند و انفاق آن به مستحقین است تا به وسیله این عمل نیک به رحمت پروردگار نزدیک شوند که آنرا قربانی گویند.
عید قربان از پاک ترین عیدها است عید سر سپردگی و بندگی است. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان عید نزدیک شدن دلهایی است که به قرب الهی رسیده اند. عید قربان عید بر آمدن روزی نو و انسانی نو است.
"عيد قربان" از اعيادي است كه در ميان مسلمانان از احترام و ارج ويژهاي برخوردار بوده و يادآور بزرگترين امتحان الهي است كه حضرت ابراهيم (ع) آن را با موفقيت پشت سر گذاشت و به مقام امامت رسيد.
عيد قربان كه پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهي و شعور) و منا(سرزمين آرزوها، رسيدن به عشق) فرا ميرسد، عيد رهايي از تعلقات و رهايي از هرآنچه، غيرخدايي است.
در اين روز، حج گزار اسماعيل وجودش را، يعني هر آنچه بدان دلبستگي دنيوي پيدا كرده، قرباني ميكند تا سبكبال شود.
اي مسلمان حج گزار! واي كسي كه در شكوهمندترين آيين ديني از زخارف دنيا دور و به او نزديك شدي، ايام حج را نشانهاي از پاكيزگي، رهايي، آزادگي، آگاهي و معنويت بدان.
بدان كه زمين، سراسر حجي است كه تو در آني و بايد با سادگي، وقوف در جهان درون و بيرون و قرباني كردن همه آرزوهاي پوچ دنيوي، خود را براي سفر بزرگ آماده كني و انسان مسافر چند روزه كاروان زندگي است.
انتخاب كن، كدامين را انتخاب ميكني؟ خدا را يا خود را؟ سود را يا ارزش را؟ پيوند را يا رهايي را؟ لذت را يا مسئوليت را؟
آنچه تو را در راه ايمان ضعيف ميكند، آنچه تو را در "رفتن"، به "ماندن" ميخواند، آنچه تو را، در راه "مسئوليت" به ترديد ميافكند، آنچه تو را به خود بسته و نگاه داشته است، آنچه دلبستگياش نميگذارد تا "پيام" را بشنوي و حقيقت را اعتراف كني، آنچه ترا به توجيه و تاويلهاي مصلحت جويانه ميكشاند.
اي ابراهيم!،اي قهرمان پيروز پرشكوهترين نبرد تاريخ، مپندار كه در پايان يك قرن رسالت خدايي، به پايان رسيدهاي، ميان انسان و خدا فاصلهاي نيست اما راه انسان تا خدا، به فاصله ابديت و لايتناهي است.
اكنون ابراهيم است كه در پايان راه دراز رسالت، بر سر "دو راهي" قرار گرفته و سراپاي وجودش فرياد ميكشد: اسماعيل و حق فرمان ميدهد: ذبح! بايد انتخاب كند!
ابليس،هوشياري و منطق و مهارت بيشتري درفريب ابراهيم بايد بهكار بندد ، از نوع "ميوه ممنوعهاي" كه به خورد "آدم" داد.
ابليس در دلش "مهر فرزند" را برميافروزد و در عقلش "دليل منطقي" مي دهد كه "از انجام فرمان خودداري كن و اسماعيل را نگه دار!
و ابراهيم، هرگاه كه به پيام ميانديشد، جز به تسليم نميانديشد و ديگر اندكي ترديد ندارد، پيام، پيام خداوند است و ابراهيم، در برابر او، تسليم محض! و او در قله بلند شرف و سراپا فخر و فضيلت قرار گرفته است.
معنايي كه عارفان از عيد به ما آموختهاند، جان باختن و قرباني كردن جان خويش در پاي معشوق است و نماد ظاهري آن ايام حج و عيد قربان است.
كشته شدن درپاي محبوب و قرباني كردن خود مهمترين تعريفي است كه مولوي از عيد به ما ميدهد.
قرباني كردن اشاره به كشتن نفس امارهاست و مرد خداشناس باشمشير برنده عقل و ايمان، حيوان نفس را مقتول ميسازد و خانه دل را از لوث نفس پاك گردانيده و آن را در راه حق و پيشگاه محبوب قرباني ميكند.
بنابراين هدف اصلي در مساله قرباني، رسيدن به مقام عالي تقواست.
قرآن دراين زمينه ميفرمايد:اين قربانيان كه زائران خانه خدا به هنگام توقف در منا ذبح ميكنند، گوشت يا خون آنها به خدا نميرسد، بلكه هدف از قرباني كردن، شكوفا شدن روح ايثار و نشان دادن ميزان عشق و قرب به خدا و تقواست.
عيد قربان، جشن رهايي از اسارت نفس و شكوفايي ايمان و يقين بر همه ابراهيميان مبارك باد.
"سلام بر ابراهيم(ع)، سلام بر محمد(ص) و سلام بر همه بندگان صالح خداوند."
قربانی چیست؟
قربان عبارت از کارهای نیکی است که انسان بوسیله آن بخواهد خود را به رحمت خداوند نزدیک کند، بنابراین عمل نیکی که انسان انجام دهد تا بدان وسیله خویشتن را به رحمت حق تعالی نزدیک سازد آن کار را قربان گویند؛ مانند فرمایش رسول اكرم(ص) که فرمود: نماز موجب تقرب و نزدیکی هر پرهیزكار به رحمت پروردگار است.
بدیهی است که مراد از تقرب به خدای تعالی، قرابت زمانی و مكانی نیست چرا که بین خالق و مخلوق هیچگونه خویشاوندی وجود ندارد بلكه منظور آن است که از راه طاعت و انجام کارهای شایسته می تواند مشمول الطاف الهی قرار گرفته و به رحمت او نزدیک شود.
از جمله اعمالی که حجاج در روز دهم ذیحجه در سرزمین منی انجام می دهند کشتن شتر، گاو و یا گوسفند و انفاق آن به مستحقین است تا به وسیله این عمل نیک به رحمت پروردگار نزدیک شوند که آنرا قربانی گویند.
ای مردم!
شما تمام كودكی خود را در آرزوی بزرگ شدن به سر میبريد و دوران پس از آن را در حسرت بازگشت به كودكی میگذرانيد!
سلامتی خود را فدای مالاندوزی میكنيد و سپس تمام دارايی خود را صرف بازيابی سلامتی مینماييد!
شما تمام كودكی خود را در آرزوی بزرگ شدن به سر میبريد و دوران پس از آن را در حسرت بازگشت به كودكی میگذرانيد!
سلامتی خود را فدای مالاندوزی میكنيد و سپس تمام دارايی خود را صرف بازيابی سلامتی مینماييد!