ببخشید یه کوچولو یکی دوروزی این خبر و بزگداشت و دیر گذاشتم 
روز و هفته ی ايزد بانوي اساطير آبهاي پاك ( آناهيتا ) مبارك
آناهيتا، آناهيد، ناهيد، نام هاي زيبايي كه هنوزبسياري از دختران ايراني را با آنها مي نامند، يادآور بزرگ ترين ايزد‌بانوي اساطير ايران، «اَردوي سوره اَناهيتا Ardavi – Sura Anāhita» است كه نام آن با آب و آباداني عجين شده است.
...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کـُنش ِ اهورایی را...
(یسنا - هـات 38 - بند 3)
جشن آبانگان، جشنی است در گرامیداشت ستاره‌ی روان (سیاره) درخشان اَنَهیته/آناهید (زهره) و رود پهناور و خروشان آمودریا (رود جيحون) و (بعدها ایزدبانوی بزرگ آب‌ها در ایران).
اَردوی سوره آناهیتا Ardavi – Sura Anāhita ایزد‌بانویی ایرانی بسیاربرجسته‌ای است كه نقش مهمی در آیین‌های ایرانی دارد و پیشینه‌ی ستایش وبزرگداشت این ایزد بانو در فرهنگ ایرانی به دوره‌های پیش از زرتشت درتاریخ ایران می‌رسد.
بخش بزرگی در کتاب اوستا به نام" آبان یشت" (یشت پنجم) که یکی ازباستانی‌ترین یشت‌ها می‌باشد به این ایزد بانو اختصاص دارد. در این یشت،او زنی است جوان، خوش اندام، بلند بالا، زیبا چهره، با بازوان سپید واندامی برازنده، كمربند تنگ بر میان بسته، به جواهر آراسته، با طوقی زرینبر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاجی با سد ستاره‌ی هشت گوش بر سر،كفش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی؛اَناهید گردونه‌ای دارد با چهار اسب سفید، اسب‌های گردونه‌ي او ابر،باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین طبقه‌ی آسمان جای گزیده است و بر كرانه‌ی هر دریاچه‌ای،خانه‌ای آراسته، با صد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او ازفراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
نیایشگاه‌های آناهیتا معمولا در كنار رودها برپا می‌شده و زیارتگاه‌هاییكه امروزه با اسامی دختر و بی‌بی مشهور هستند و معمولا در كنار آنها آبیجاری است، بقایای آن نیایشگاه‌ها هستند.
برخی حتی سفره‌های نذری با نام بی‌بی (هم‌چون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های مربوط به آناهیتا می‌دانند.
آناهیتا همتای ایرانی «آفرودیت»، الهه‌ی عشق و زیبایی در یونان و (ایشتر)، الهه‌ی بابلی، به شمار می‌رود.
درجشن آبانگان پارسيان خصوصا زنان در كنار دريا يا در كنار رود فرشته آب رانيايش مي كنند .ايرانيان بخواطر تقدسي كه براي آب قائل بودند هيچوقت آن راآلوده نمي كردند وآبي را كه يكي از اوصاف سه گانه اش رنگ و بو و مزه تغييرمي يافت براي آشاميدن و شستشو و غيره بكار نمي بردند.
روز و هفته ی ايزد بانوي اساطير آبهاي پاك ( آناهيتا ) مبارك
آناهيتا، آناهيد، ناهيد، نام هاي زيبايي كه هنوزبسياري از دختران ايراني را با آنها مي نامند، يادآور بزرگ ترين ايزد‌بانوي اساطير ايران، «اَردوي سوره اَناهيتا Ardavi – Sura Anāhita» است كه نام آن با آب و آباداني عجين شده است.
...اینک آب‌ها را می‌ستاییم، آب‌های فروچکیده و گردآمده و روان شده و خوب کـُنش ِ اهورایی را...
(یسنا - هـات 38 - بند 3)
جشن آبانگان، جشنی است در گرامیداشت ستاره‌ی روان (سیاره) درخشان اَنَهیته/آناهید (زهره) و رود پهناور و خروشان آمودریا (رود جيحون) و (بعدها ایزدبانوی بزرگ آب‌ها در ایران).
اَردوی سوره آناهیتا Ardavi – Sura Anāhita ایزد‌بانویی ایرانی بسیاربرجسته‌ای است كه نقش مهمی در آیین‌های ایرانی دارد و پیشینه‌ی ستایش وبزرگداشت این ایزد بانو در فرهنگ ایرانی به دوره‌های پیش از زرتشت درتاریخ ایران می‌رسد.
بخش بزرگی در کتاب اوستا به نام" آبان یشت" (یشت پنجم) که یکی ازباستانی‌ترین یشت‌ها می‌باشد به این ایزد بانو اختصاص دارد. در این یشت،او زنی است جوان، خوش اندام، بلند بالا، زیبا چهره، با بازوان سپید واندامی برازنده، كمربند تنگ بر میان بسته، به جواهر آراسته، با طوقی زرینبر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاجی با سد ستاره‌ی هشت گوش بر سر،كفش‌هایی درخشان در پا، با بالاپوشی زرین و پرچینی از پوست سگ آبی؛اَناهید گردونه‌ای دارد با چهار اسب سفید، اسب‌های گردونه‌ي او ابر،باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین طبقه‌ی آسمان جای گزیده است و بر كرانه‌ی هر دریاچه‌ای،خانه‌ای آراسته، با صد پنجره‌ی درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او ازفراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرومی‌باراند.
نیایشگاه‌های آناهیتا معمولا در كنار رودها برپا می‌شده و زیارتگاه‌هاییكه امروزه با اسامی دختر و بی‌بی مشهور هستند و معمولا در كنار آنها آبیجاری است، بقایای آن نیایشگاه‌ها هستند.
برخی حتی سفره‌های نذری با نام بی‌بی (هم‌چون بی‌بی سه‌شنبه) را بازمانده‌ی آیین‌های مربوط به آناهیتا می‌دانند.
آناهیتا همتای ایرانی «آفرودیت»، الهه‌ی عشق و زیبایی در یونان و (ایشتر)، الهه‌ی بابلی، به شمار می‌رود.
درجشن آبانگان پارسيان خصوصا زنان در كنار دريا يا در كنار رود فرشته آب رانيايش مي كنند .ايرانيان بخواطر تقدسي كه براي آب قائل بودند هيچوقت آن راآلوده نمي كردند وآبي را كه يكي از اوصاف سه گانه اش رنگ و بو و مزه تغييرمي يافت براي آشاميدن و شستشو و غيره بكار نمي بردند.
